ഋഷ്യശ്രംഗനെ റാഞ്ചിയ
സുന്ദരിമാര്‍
മിത്തുകള്‍, മുത്തുകള്‍ – 26
രാമായണം കഥ
പുനരാഖ്യാനം:
ഫ്രാങ്കോ ലൂയിസ്
അംഗരാജ്യത്തു കൊടുംവരള്‍ച്ച. മഴയില്ല. കൃഷി നശിച്ചു. കുടിവെള്ളംപോലും കിട്ടാനില്ല. കൊല്ലങ്ങള്‍ നീണ്ട വേനലില്‍ വറചട്ടിയിലെന്ന പോലെ ജനം പൊരിഞ്ഞു. രാജ്യം വാണിരുന്ന ലോമപാദന്റെ കൊട്ടാര കിണറുകള്‍പോലും വറ്റിവരണ്ടു. നൂറുകണക്കിനാളുകള്‍ കുടിവെള്ളമില്ലാതെ മരിക്കുന്നു. എന്തുചെയ്യും? മഴപെയ്യാതെ വെള്ളം കിട്ടില്ലല്ലോ.
രാജാവ് ലോമപാദന്‍ കൊട്ടാര ജ്യോല്‍സ്യന്മാരെ വിളിച്ചുവരുത്തി. മഴ പെയ്യിക്കാന്‍ യാഗങ്ങള്‍ നടത്തി. ഫലമില്ല. ഒടുവില്‍ പ്രഗല്‍ഭരായ മുനിമാരേയും പണ്ഡിതന്മാരേയും വിളിച്ചുവരുത്തി. മഴപെയ്യിക്കാന്‍ എന്തുചെയ്യും? അവര്‍ പ്രശ്‌നംവച്ചു. പരിഹാരമാര്‍ഗങ്ങള്‍ ഗണിച്ചെടുത്തു.
‘കൊടുംവനത്തില്‍ മുനികുമാരനായ ഒരു മഹര്‍ഷിയുണ്ട്. ഋഷ്യശ്രംഗന്‍. സ്വന്തം അച്ഛനായ വിഭണ്ഡികനെയല്ലാതെ മറ്റൊരു മനുഷ്യനെ അദ്ദേഹം കണ്ടിട്ടില്ല. അപാരമായ തപശ്ശക്തിയുള്ള മുനികുമാരന്. അദ്ദേഹത്തെ ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്ന് യാഗം നടത്തിയാലേ മഴപെയ്യൂ. മുനികുമാരനെ ഇവിടെ പിടിച്ചുനിര്‍ത്താന്‍ അങ്ങയുടെ മകളെ വിവാഹം ചെയ്തു കൊടുക്കുകയും വേണം.’ അവര്‍ വിധിച്ചു.
ഋഷ്യശ്രംഗനെത്തേടിയിറങ്ങാന്‍ രാജാവ് തീരുമാനിച്ചു. പ്രധാനമന്ത്രി അടക്കമുള്ള മന്ത്രിമാരുടെ സംഘത്തെ അയക്കാനാണ് ആദ്യതീരുമാനം. പക്ഷേ, മന്ത്രമാര്‍ക്കു ഭയം. വെളുക്കാന്‍ തേച്ചതു പാണ്ടായാലോ? മറ്റൊരു മനുഷ്യനെപ്പോലും കാണാതിരിക്കാന്‍ വനത്തില്‍ കഴിയുന്ന ഋഷ്യശ്രംഗന്‍ തങ്ങളെ ശപിച്ചാലോ. സംഭാഷണമധ്യേ, നാവു പിഴച്ചുപോയാലും ശാപം ഉറപ്പു തന്നെ. മന്ത്രിമാര്‍ തങ്ങളുടെ ആശങ്ക രാജാവിനുമുന്നില്‍ അവതരിപ്പിച്ചു. രാജാവിനും അതു ശരിയാണെന്നു ‘തോന്നി.
പക്ഷേ, മഴപെയ്യിക്കണമെങ്കില്‍ ഋഷ്യശൃംഗനെ കൊണ്ടുവന്ന് യാഗം നടത്തണം. ഇനി അതിനെന്തിനാണൊരു വഴി? കുറേ സുന്ദരികളെ വനത്തിലേക്ക് അയക്കുകതന്നെ. രാജാവ് നേരിട്ടു കുറേ സുന്ദരിമാരെ കണ്ടെത്തി. മനംമയക്കുന്ന വിധത്തില്‍ ഉടുത്തൊരുക്കി അവരെ വനത്തിലേക്കയച്ചു. ബുദ്ധിപൂര്‍വം പ്രവര്‍ത്തിക്കാന്‍ ചില നിര്‍ദേശങ്ങളും നല്കി.
വനത്തിലെത്തിയ സുന്ദരിമാര്‍ ഏറെ അലഞ്ഞുനടന്ന് വിഭണ്ഡകന്റെ ആശ്രമം തേടിപ്പടിച്ചു. ആശ്രമത്തിനരികില്‍ പതുങ്ങിയിരുന്നു. വിഭണ്ഡകന്‍ കണ്ടാല്‍ ശപിച്ചുകളയുമെന്ന് അവര്‍ക്കറിയാം. കുറേക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അതാ, വിഭണ്ഡക മഹര്‍ഷി പുറത്തേക്കുപോകുന്നു. അദ്ദേഹം സ്ഥലം വിട്ടയുടനേ, സുന്ദരിമാര്‍ കൂട്ടത്തോടെ ആശ്രമത്തിലേക്കു കടന്നു.
അവിടെ ചൈതന്യംതുളുമ്പുന്ന മുഖവുമായി യുവകോമളനായ ഋഷ്യശ്രംഗന്‍. സുന്ദരികള്‍ മുനികുമാരനു മുന്നില്‍ പ്രണമിച്ചു. ബഹുമാനപൂര്‍വം അദ്ദേഹത്തെ പരിചരിച്ചു. മറ്റൊരു മനുഷ്യജിവിയെപ്പോലും കാണാത്ത ഋഷ്യശ്രംഗന്‍ സുന്ദരിമാരെ കൗതുകത്തോടെ നോക്കിനിന്നു. എന്നാല്‍ അവര്‍ സ്തീകളാണെന്നോ സ്ത്രീകളെന്നൊരു വിഭാഗമുണ്ടെന്നോ അദ്ദേഹത്തിനു മനസിലായില്ലായിരുന്നു.
മുനികുമാരന് അതിഥികള്‍ക്കു പഴങ്ങളും കായ്കനികളും നല്കി. പകരം സുന്ദരിമാര്‍ കൊണ്ടുവന്ന മധുരപലഹാരങ്ങള്‍ മുനികുമാരനും സമ്മാനിച്ചു. അതു രുചിച്ചുനോക്കിയ അദ്ദേഹത്തിനു പുതുമതോന്നി. നല്ല രസം. ആദ്യമായാണ് മുനികുമാരന് പലഹാരങ്ങള്‍ കാണുന്നത്.
അല്പസമയത്തെ കളിതമാശകള്‍ക്കുശേഷം സുന്ദരിമാര്‍ യാത്രപറഞ്ഞിറങ്ങി. ആശ്രമത്തിന് അല്പം അകലെയുള്ള മരങ്ങളുടെ മറവില്‍ അവര്‍ ഒളിച്ചുനിന്നു. പുറത്തുപോയിരുന്ന വിഭണ്ഡകന്‍ വരാറായിക്കാണും. അദ്ദേഹം തങ്ങളെ കണ്ടാല്‍ ബാക്കിവയ്ക്കില്ല. കൂടുതല്‍ തപശ്ശക്തികിട്ടാന്‍ പുറത്തിറങ്ങാതെയും മറ്റു മനുഷ്യരെ കാണിക്കാതെയും തപസുചെയ്യിക്കുന്ന മകന്റെ മനസിളകിയെന്നു തോന്നിയാല്‍ മഹര്‍ഷിയുടെ കൊടുംശാപംതന്നെയായിരിക്കും ഫലം.
അവര്‍ അല്പസമയം വനത്തില്‍ ഒളിച്ചു നിന്നു. അപ്പോഴേക്കും അതാ, ആരേയോ തപ്പിത്തെരഞ്ഞുകൊണ്ട് ഋഷ്യശൃംഗന്‍ പുറത്തിറങ്ങി നടക്കുന്നു. മുനികുമാരന് ചുറ്റും നോക്കുന്നുണ്ട്. അച്ഛനായ വിഭണ്ഡകനെ അന്വേഷി ക്കുന്നതാകുമോ? സുന്ദരിമാര്‍ മറഞ്ഞിരുന്നു നിരീക്ഷിച്ചു. നടന്നുനടന്ന് അദ്ദേഹം സുന്ദരിമാര്‍ക്കരികിലെത്തി. അവരെ കണ്ടപ്പോള്‍ മുനികുമാരന് എന്തെന്നില്ലാത്ത ആഹ്ളാദം.
‘കുമാരന്‍ ആരെയാണ് അന്വേഷിക്കുന്നത്?’ സുന്ദരിമാര്‍ ചോദിച്ചു.
‘നിങ്ങളെത്തന്നെ. നിങ്ങള്‍ ആശ്രമം വിട്ടിറങ്ങിയപ്പോള്‍ എനിക്കു വല്ലാത്ത വിമ്മിഷ്ടം തോന്നി. മനംമടുപ്പിക്കുന്ന ഏകാന്തത. വരൂ, നമുക്ക് ആശ്രമത്തിലേക്കുപോകാം. കുറേസമയംകൂടി കളിച്ചു രസിച്ചിരിക്കാം.’
മുനികുമാരന്റെ വാക്കുകേട്ട് ആശ്രമത്തില്‍പോയാല്‍ വിഭണ്ഡകന്റെ ശാപം ഉറപ്പാണെന്നു സുന്ദരിമാര്‍ക്ക് അറിയാ മായിരുന്നു. അവര്‍ തന്ത്രപൂര്‍വം ഒഴിഞ്ഞുമാറി. പകരം മുനികുമാരനെ രാജസന്നിധിയിലെത്തിക്കാനുള്ള തന്ത്രംതന്നെ പ്രയോഗിച്ചു.
‘കുമാരാ, ഞങ്ങള്‍ അങ്ങയുടെ ആശ്രമത്തില്‍ ആതിഥ്യം സ്വീകരിച്ചു. ഇനി അങ്ങ് ഞങ്ങളുടെ ആശ്രമത്തില്‍ വരണം.’ കുമാരന്‍ സമ്മതിച്ചു.
‘വളരെ ദൂരെയാണ്. സ്വപ്നം കാണാന്‍ പോലുമാകാത്ത സൗകര്യങ്ങള്‍ അവിടെയുണ്ട്.’ സുന്ദരിമാര്‍ കൊട്ടാരത്തിലെ സൗകര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചു വാതോരാതെ വിവരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ഒപ്പം കുമാരനേയും കൂട്ടി അവര്‍ മുന്നോട്ടു നടന്നു. കുറേദൂരംപോയപ്പോള്‍ കുറച്ചകലെ നിര്‍ത്തിയിട്ടിരുന്ന രഥത്തില്‍ ഋഷ്യശൃംഗനെ കയറ്റി. ചില സുന്ദരിമാരും കൂടെ രഥത്തില്‍ കയറി. രഥം കൊട്ടാരത്തിലേക്കു പാഞ്ഞു.
ഋഷ്യശൃംഗന്‍ വരുന്നുണ്ടെന്നറിഞ്ഞ് രാജാവ് നഗരാതിര്‍ത്തിയില്‍ ഓടിയെത്തി. പരിവാരങ്ങളും ജനങ്ങളും പിറകേ. ഋഷ്യശൃംഗന്‍ എത്തിയപാടേ മഴയാരംഭിച്ചു. യാഗം നടത്തുമുമ്പേ മഴ. അദ്ദേഹത്തിന്റെ തപശ്ശക്തി അത്രയേ റെയുണ്ടായിരുന്നു. ജനം തോരാത്ത മഴയില്‍ ആഹ്ലാദാരവങ്ങളോടെ തുള്ളിച്ചാടി.
മുനികുമാരന് കുറേക്കാലം കൊട്ടാരത്തില്‍ താമസിച്ചു. ആവശ്യത്തിനു മഴ ലഭിച്ചപ്പോള്‍ വെള്ളം സുലഭമായി. കൃഷിയിടങ്ങളില്‍ നല്ല വിളവു ലഭിച്ചു. കൊട്ടാരത്തില്‍ കുറേക്കാലം താമസിച്ച മുനികുമാരന് രാജാവിന്റെ ഇംഗിതംപോ ലെത്തന്നെ രാജകുമാരിയുമായി പ്രണയത്തിലായി. അവര്‍ വിവാഹിതരാകുകയും ചെയ്തു.