സ്പ്ലിറ്റ് പോര്‍ട്രെയ്റ്റ്
ബെല്‍ അമി | അദ്ധ്യായം 17 | രാജന്‍ തുവ്വാര
രാത്രി ഏറെ വൈകിപ്പോയി ബ്രോഷര്‍ പൂര്‍ത്തിയാക്കുമ്പോള്‍. പാതിരക്കു ശേഷമുള്ള എഴുത്ത് ഒഴിവാക്കുവാനാണ് ഡോ. ശ്രീറാം എന്നോട് നിര്‍ദേശിച്ചിട്ടുള്ളത്. അത് കര്‍ശനമായി ഞാന്‍ പാലിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് ചാരുമതി നിരീക്ഷിക്കുന്നതാണ് എന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ പ്രശ്‌നം. മലയാളത്തിലെ ഏറ്റവും പുതിയ എഴുത്തുകാരുടെ ഒരു കഥാ സമാഹാരം ഇറക്കുന്നതിന് റാന്‍ഡം ഹൗസ് ഏഷ്യന്‍ ലാംഗ്വേജസ് എഡിറ്റര്‍ ഡോ നിരുപം വര്‍മ ആറു മാസം മുന്‍പ് എനിക്കെഴുതിയിരുന്നു. ഇത്രകാലം പിന്നിട്ടിട്ടും എനിക്കതിന്റെ പ്രാരംഭജോലികള്‍പോലും ആരംഭിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. അതിന്റെ വിഷമം ഒരുവശത്ത് എന്നെ അലട്ടുമ്പോള്‍ മറുവശത്തു എന്റെ വീട്ടില്‍ താമസിക്കുന്ന രണ്ടു ചിത്രകാരികളെക്കുറിച്ച് ഞാന്‍ എഴുതാന്‍ പ്ലാന്‍ ചെയ്തിരുന്ന ഫിക്ഷന്‍ മുന്നോട്ടു നീക്കാന്‍ കഴിയാത്തതിന്റെ ഫ്രസ്‌ട്രേഷന്‍ എന്നെ കാര്‍ന്നു തിന്നുന്നു.
ജെന്നി സവില്ലെ ശനിയാഴ്ച രാവിലെ കൊല്‍ക്കത്തയില്‍ വരുന്ന വിവരം ചാരുമതിയാണ് കണ്ടെത്തിയത്. ശാന്തിനികേതനില്‍ രാവിലെയാണ് അവരുടെ പരിപാടി. ഞാന്‍ മധുമതിയെ വിളിച്ച് ഈ വിവരം പറഞ്ഞു
‘വിജയ് ഞാന്‍ ഒന്ന് ശ്രമിച്ചുനോക്കട്ടെ. ലണ്ടനിലെ സ്ലേഡ് സ്‌കൂളില്‍ എനിക്കൊരു ഫ്രണ്ട് ഉണ്ട്. ല്യൂഷ്യന്‍ ഫ്രുയ്ഡിന്റെ നേവ്യൂ. കെവിന്‍ ഫ്രുയ്ഡ്. അയാളൊരു ശില്പിയാണ്. അയാള്‍ക്ക് ഞാനൊരു ടെക്സ്റ്റ് കൊടുത്തുനോക്കട്ടെ. കാര്യം ശരിയായാല്‍ ഞാന്‍ നിന്നെ വിളിക്കാം.’
ചാരുമതിയോട് ഞാന്‍ അവളുടെ അമ്മയെ കണ്ട കാര്യം പറഞ്ഞില്ല. എന്തെങ്കിലും വൈകാരിക മുഹൂര്‍ത്തം വിരിയുമ്പോള്‍ എടുത്തിടാം.
അങ്ങനെയൊരു സന്ദര്‍ഭത്തില്‍ അവള്‍ അമ്മയെ തിരികെ എടുത്താല്‍ ഭാഗ്യം.
അന്ന് വൈകുന്നേരം എനിക്ക് മധുമതിയുടെ മെയില്‍ വന്നു.
ചിത്രങ്ങള്‍ കൊള്ളാമെങ്കില്‍ അവര്‍ സമയമുണ്ടാക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞു. ചിത്രങ്ങളുടെ ഫോട്ടോഗ്രാഫുകള്‍ ജെന്നിക്ക് മെയില്‍ ചെയ്യണം.
ഞാന്‍ തല്‍ക്ഷണം ഇരുപത് ചിത്രങ്ങളുടെ ഫോട്ടോഗ്രാഫുകള്‍ മധുമതിക്ക് അയച്ചു കൊടുത്തു.
ഇതൊന്നും ഞാന്‍ ചാരുമതിയോടോ ജൂഡിത്തിനോടോ പറഞ്ഞില്ല. ജെന്നി വരാമെന്നു സമ്മതിച്ചാല്‍ പറയാം. ചിത്രകാരികളുടെ ബയോഡാറ്റയും അതോടൊപ്പം അയച്ചു.
പിറ്റേന്ന് രാവിലെ എനിക്ക് മധുമതിയുടെ മെയില്‍ വന്നു. പതിനഞ്ചിന് രാവിലെ പതിനൊന്ന് മണി കഴിഞ്ഞാല്‍ ജെന്നി ഫ്രീ ആണ്. കൊല്‍ക്കൊത്തയില്‍ നിന്ന് ബാംഗ്ലൂരിലേക്കുള്ള ഫ്‌ളൈറ്റ് ടിക്കറ്റ് ബാംഗ്ലൂരില്‍ നിന്ന്മുംബൈയിലേക്കുള്ള ഫ്‌ളൈറ്റ് ടിക്കറ്റ്. അത് കിട്ടിയാല്‍ ഒരു മണിക്കൂര്‍ നേരം അവര്‍ എക്‌സിബിഷന്‍ വേദിയില്‍ ചെലവഴിക്കാന്‍ തയ്യാര്‍.
ഒരു മണിക്കൂറിനകം ഫ്‌ളൈറ്റ് ടിക്കറ്റുകള്‍ ബുക്ക് ചെയ്ത് മധുമതിക്ക് മെയില്‍ ചെയ്തു.
ജെന്നി എക്‌സിബിഷന്‍ ഉദ്ഘാടനം ചെയ്യും. അതു കഴിഞ്ഞ് ബോംബെ വഴി അവര്‍ ലണ്ടനിലേക്ക് മടങ്ങും.
മധുമതിയുടെ മറുപടി കിട്ടിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ താഴെ ഇറങ്ങിച്ചെന്നു. ജൂഡിത്തിന്റെയും ചാരുമതിയുടെയും മുറികള്‍ അകത്തുനിന്ന് അടച്ചിരിക്കുന്നു. ചാരുമതിയുടെ മുറിയോട് ചേര്‍ന്നുള്ള കുളിമുറിയില്‍ വെള്ളം വീഴുന്ന ശബ്ദം കേള്‍ക്കാനുണ്ട്. അവള്‍ കുളിക്കുകയാണെന്ന കാര്യം തീരുമാനമായി.
ഞാന്‍ ജൂഡിത്തിന്റെ മുറിയുടെ വാതിലില്‍ തട്ടി. ഒന്നുരണ്ടുമിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവള്‍ കതകു തുറന്നു. എന്നെ കണ്ട് അവള്‍ അത്ഭുതപ്പെട്ടു ഞാന്‍ അവളുടെ വാതിലില്‍ മുട്ടി വിളിക്കുന്ന പതിവില്ലാത്തതുതന്നെ കാരണം.
‘ഒരു ചെറിയ സര്‍പ്രൈസ് ഉണ്ട്.’
‘സര്‍പ്രൈസ്?’
‘അതെ.’
‘ടെല്‍ മി.’
‘അവളെവിടെ. മേല്‌നോട്ടക്കാരി.’
‘അവള്‍ കുളിക്കുന്നു.
എങ്കില്‍ അവള്‍ ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ എന്നെ വിളി.’
‘പക്ഷെ എന്റെ ആങ്‌സൈറ്റി.’
‘അവള്‍ കൂടി വരട്ടെ.’
ഞാന്‍ മുകളിലേക്ക് കയറിപ്പോയി. ഇനി മറ്റ് അതിഥികളെ നിശ്ചയിക്കാം.
ഞാന്‍ ജോലി ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കെ രണ്ടു ചിത്രകാരികളും എന്റെ മുറിയിലേക്ക് വന്നു. ചാരുമതി കുളിച്ചിറങ്ങിയ വേഷത്തില്‍. മലയാളി പെണ്‍കുട്ടികള്‍ മുടി തോര്‍ത്തുകൊണ്ട് കെട്ടിവെക്കുന്നതുപോലെയാണ് ഇവളും ചെയ്യുന്നത്. ഇവളിത് എവിടെനിന്ന് പഠിച്ചുവോ ആവോ? ജൂഡിത്തിന് ഈ ശീലക്കാഴ്ചകളൊക്കെ അത്ഭുതമാണ്.
‘സര്‍പ്രൈസ് പറയ്…’
ചാരുമതിയുടെ കണ്ണില്‍ ആകാംക്ഷയുടെ പുഞ്ചിരി.
എനിക്കും ചിരി വന്നു അവളുടെ ഭാവം കണ്ടപ്പോള്‍.
‘നമ്മുടെ എക്‌സിബിഷന്‍…’
‘ഓ… പ്ലീസ് ഫിനിഷ് ഇറ്റ് …’ ജൂഡിത്തിന്റെ അക്ഷമ.
‘ജെന്നി സവില്ലെ നമ്മുടെ എക്‌സിബിഷന്‍ ഉദ്ഘാടനം ചെയ്യും.’
രണ്ടു ചിത്രകാരികളും സംസാരശേഷി നഷ്ടപെട്ടവരെപ്പോലെ പരസ്പരം നോക്കി.
‘റിയലി?’
ചാരുമതിക്ക് സന്ദേഹം.
മധുമതിയുടെ ഇടപെടലിനെ കുറിച്ച് ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ല. എന്റെ ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ സഹായം എന്നു മാത്രം പറഞ്ഞു ഞാന്‍.
അന്നുരാത്രി ഞങ്ങള്‍ ബ്രോഷര്‍ പൂര്‍ത്തിയാക്കി.
ബാംഗ്ലൂര്‍ ഫൈന്‍ ആര്‍ട്‌സ് ഇന്‍സ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് പെയ്ന്റിങ് വിഭാഗം മേധാവി അനുപമ ഖന്നയെ കൂടി ചടങ്ങില്‍ അതിഥിയായി ഉള്‍പ്പെടുത്തി.
അപ്പോഴാണ് ഒരു ആശയം എന്റെ മനസ്സില്‍ രൂപപ്പെട്ടത്.
‘നിങ്ങള്‍ രണ്ടുപേരും ചേര്‍ന്ന് ഒരു സ്പ്‌ളിറ്റ് സെല്‍ഫ് പോര്‍ട്രെയ്റ്റ് ചെയ്യുകയാണെങ്കില്‍ നമുക്ക് അത് ഒരു നോവല്‍റ്റി ആയി ഉപയോഗിക്കാം.’
‘സ്പ്ലിറ്റ് പോര്‍ട്രെയ്റ്റ്?’ ചാരുമതിയുടെ സംശയം.
‘രണ്ടുചിത്രകാരികള്‍ ചേര്‍ന്ന് ഒരു സംയുക്ത ആത്മഛായ ഒരു കാന്‍വാസില്‍. ഒരാള്‍ പകുതി മറ്റെയാള്‍ പകുതി. അല്ലെങ്കില്‍ മൂന്നോ നാലോ ആയി വിഭജിക്കാം.’
ജൂഡിത്ത് ഞാന്‍ പറയുന്നത് സാകൂതം കേട്ടു. അവള്‍ എന്റെ ഡെസ്‌കില്‍ നിന്ന് ഒരു കടലാസും പേനയും ആവശ്യപ്പെട്ടു. കടലാസിന്റെ ഇടതു വശത്തു അവള്‍ സ്വന്തം മുഖവും നഗ്‌ന മാറിടവും ചേര്‍ത്ത് ക്യുബോ സറിയല്‍ ഭാഷയില്‍ അര്‍ദ്ധകായചിത്രംകോറിയിട്ടു. രണ്ടുമിനിറ്റിലധികം ആ സ്‌കെച്ചിങ്ങിന് അവള്‍ വിനിയോഗിച്ചിട്ടില്ല. ചാരുമതി ആ ചിത്രത്തില്‍ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
‘ഇനി നിന്റെ ഊഴം…’
ഞാന്‍ സ്‌കെച്ച് ചാരുമതിക്ക് നീട്ടി. അവള്‍ അവിടെ കസേരയിലിരുന്നുകൊണ്ട് ബാക്കി ഭാഗം പൂര്‍ത്തിയാക്കി. ഏതാണ്ട് കൂട്ടുകാരിയെടുത്ത സമയം തന്നെ എടുത്തു, അതിന്.
ചാരുമതി തന്റെ മുഖത്തിന്റെ പകുതിയും നഗ്‌ന മാറിടവും വരച്ചു ചേര്‍ത്തിരിക്കുന്നു. പക്ഷേ ആനുപാതികമല്ലാത്ത രീതിയില്‍ സ്‌കെച്ച് ചെയ്തപ്പോള്‍ ഉരുകിയൊലിക്കുന്നപോലെയായി ആ സ്‌ത്രൈണത.
എനിക്കത് നന്നായി ബോധിച്ചു.
‘ഈ ചിത്രം നമുക്ക് ബ്രോഷറിന്റെ മുഖ ചിത്രമാക്കാം. ഈ സ്‌കെച്ച് ഗ്രാഫിക്‌സ് വഴി ഡെവലപ്പ് ചെയ്തുകൂടെ?’
‘ചെയ്യാം…’ ചാരുമതി അത് ഏറ്റെടുത്തു. ആ സ്‌കെച്ചുമായി അവള്‍ താഴേക്ക് പോകാനൊരുങ്ങി.
‘ഈ സിസ്റ്റത്തില്‍ ചെയ്യുന്നോ?’
എന്റെ നിര്‍ദേശം കേട്ട് അവള്‍ തിരിഞ്ഞു നിന്നു.
‘ഇതില്‍ ഗ്രാഫിക്‌സ് ഫെസിലിറ്റി ഉണ്ടോ?’
‘ഉണ്ട്, ഞാന്‍ ഉപയോഗിക്കാറില്ലെന്നുമാത്രം.’
ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റ് മാറിയപ്പോള്‍ അവള്‍ സന്ദേഹിച്ചു. എന്റെ കസേരയിലിരിക്കുവാന്‍ അവള്‍ക്ക് മടിയുണ്ടെന്ന് തോന്നി.
‘ഈ കസേരയിലിരുന്നാല്‍ വേദനിക്കുമെങ്കില്‍ നീ ആ കസേരയിലിരുന്നോളൂ.’
എന്റെ കസേര മാറ്റിയിട്ടശേഷം ഞാന്‍ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച കസേര കമ്പ്യൂട്ടറിന് മുന്നിലേക്കിട്ട് അവള്‍ അതിലിരുന്ന് ജോലി തുടങ്ങി.
‘ബ്രോഷറിനുള്ള ലിറ്ററേച്ചര്‍ പൂര്‍ത്തിയാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഇതെല്ലാം ചേര്‍ത്ത് ബ്രോഷര്‍ പൂര്‍ത്തിയാക്കിയിട്ട് ഇവിടെ നിന്നെഴുന്നേറ്റാല്‍ മതി.’
എന്റെ കല്പ്പന കേട്ട് ചാരുമതി തലയാട്ടി അവളുടെ ചുണ്ടില്‍ നേരിയ പുഞ്ചിരി.
‘ബ്രേക്ക്ഫാസ്റ്റും ലഞ്ചും അനിശ്ചിതമായി വൈകും.’
അവളുടെ തലക്ക് ഒരു തട്ടു കൊടുത്ത് ഞാന്‍ പുറത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ ജൂഡിത്ത് പിറുപിറുക്കുന്നത് കേട്ടു.
‘ഇത്രക്ക് റൊമാന്റിക്കാകാന്‍ കഴിയുമോ ഈ മനുഷ്യന്.’
(തുടരും)
Copy Right Reserved